วินนิเพก มันโดดเด่นด้วยการแยกทางภูมิศาสตร์บางอย่างและตามฤดูหนาวที่ยาวนานและหนาวเย็นที่รู้จักกันแบบดั้งเดิม ทั้งหมดนี้ส่งเสริมจิตวิญญาณแห่งความเป็นอิสระที่โดดเด่นในหมู่ชาวเมือง แม้ว่าอินพุตจาก ตะวันตก ได้ลดลง (ในระดับการขนส่ง) ซึ่งเป็นเมืองหลวงของจังหวัดแมนิโทบามีฉากทางวัฒนธรรมที่สำคัญมาก ซึ่งรวมถึง: วงดุริยางค์ซิมโฟนี บริษัท บัลเล่ต์โรงละครขนาดใหญ่สองแห่งและชุมชนศิลปะที่เข้มแข็งซึ่งเป็นที่อิจฉาของเมืองใหญ่หลายแห่ง ชาวแคนาดา.
ในอดีตช่องทางของวินนิเพกประสบกับหนึ่งในคลื่นยักษ์ครั้งแรกของการอพยพไปยังตะวันตก อังกฤษและฝรั่งเศสปะทะกัน การตั้งรกรากกับการมาถึงของ Ukrainians ชาวอิตาเลียนและกลุ่มต่าง ๆ ที่เป็นของที่แตกต่างกัน ศาสนา เหมือนชาวยิวและชาวเมนิน
การเจริญเติบโต ประชากรมีจำนวนคงที่มีผู้อยู่อาศัย 706,700 คนในปี 2550 หลังจากการเติบโตในระดับปานกลางนับตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษ 1980 วินนิเพกได้เพิ่มการเติบโตเนื่องจากการเปิดตัวของธุรกิจใหม่และวิวัฒนาการของการฟื้นฟูศูนย์ บันเทิงและท่องเที่ยว การพัฒนาก็มีความสำคัญเช่นกัน ที่อยู่อาศัย แม้ว่ามันจะยังคงรักษาเสน่ห์เก่าแก่ของมันไว้กับบ้านที่ได้รับการปรับปรุงแบบคลาสสิกที่ครอบครองด้านข้างของ Via del รถไฟ.
ในปี 1886 รถไฟแคนาเดียนแปซิฟิก มาถึงเมือง การสร้างสถานีรถไฟทำให้เกิดผู้อพยพชาวยุโรปจำนวนมาก จากความเจริญทางรถไฟทำให้ บริษัท ต่าง ๆ เริ่มตั้งถิ่นฐานในพื้นที่ที่ช่วย การประเมินค่าใหม่ ของมันทำให้วินนิเพกเป็นศูนย์กลางที่สำคัญสำหรับอุตสาหกรรมปศุสัตว์และธัญพืช เขากลายเป็นตัวหลัก ตลาด จากแคนาดาตะวันตก
- วินนิเพก
- 1,230
